Het avontuur Pieterpad deel 2 - Etappe IV-V

Millingen a.d.Rijn - Groesbeek - Gennep

Nadat mijn blessure van twee weken geleden enigszins genezen is, durf ik vandaag op stap te gaan voor de volgende twee etappes.
Dit weekend loop ik niet alleen, maar met mijn vriend. Hij is de Pieterpad ook al tot aan de Rijn gelopen. Voor hem begint dus nu ook een nieuw stuk.
Wij reizen met openbaar vervoer naar Pannerden. Vanaf de bushalte is het een klein 45min lopen tot aan de Rijn, waar het pondje naar Millingen vertrekt. Wij starten met grijs weer en het regend behoorlijk. Helaas staan wij bij het pondje drie kwartier te wachten. Het is nog winterveerdienst en het boot komt alleen een keer in de twee uur. Dat wisten wij, maar wij wouden niet de trein later nemen. Je weet nooit wat het openbaar vervoer doet. Met een beetje dansen, springen en zingen houden wij ons warm. En aan de overkant lopen wijn gauw de eerstvolgende horeca binnen om iets op te drogen en op te warmen, met een lekkere chocomelk. Toen wij van hier vertrekken is het dan ook buiten droog, en dat blijft het in principe voor de rest van vandaag.

Vandaag is niet echt het weer om te fotograferen, zwart-wit is een optie. Zoals vaker al vast gesteld, zit ik ook vandaag nog behoorlijk in mijn hoofd.

Of zal ik beter zeggen in mijn voet? Ik ben hel veel bezig met het uitzoeken of ik nu wel of niet pijn heb. Het is wel wat met de nieuwe schoenen. Omdat ik dan ook heel erg erop ga letten waar ik ga lopen, gaan mijn ogen meer naar de grond dan naar links en rechts. Wij lopen veel verharde wegen, wat ik minder prettig vind. Maar ook stukjes langs beekjes en weilanden, tot dat wij uiteindelijk bij de duivelsberg komen. En klein toeristisch gebied, een beetje klimmen mag ook en je hebt een prachtig uitzicht on top. Naar een klein hapje gaan wij ons huidige etappe uitlopen naar onze overnachting. En gehucht in de buurt van Groesbeek. Wij hebben een klein appartement met een prachtig uitzicht. Het is te gek wat je bij vrienden op de fiets geboden kunt krijgen. Alweer een aanrader! Ik verwacht eigenlijk nooit meer dan een schoon bed en een douche, en ben iedere keer verrast hoe ik word verwend.
S ochtends worden wij niet alleen wakker van het gefluit van de vogels maar ook van het hinniken van een paard, wat in de mist zijn ponybuurman niet kan vinden.
Na onze geweldig luxe ontbijt vertrekken wij richting Groesbeek met eindbestemming Gennep. Het is schitterend weer, de zon heeft de mist al gauw laten verdwijnen. Tussenstop in Groesbeek (ik dacht 3 km maar het waren dan al 6) en verder gaat het de heuvelachtige landschap in. Wij komen een bosgebied binnen, plotseling in Duitsland, voor een moment, en dan alweer in Nederland. Ik kan alleen aan de straatborden herkennen of ik in D of NL ben. Het is stille zaterdag. Wij lopen dan ook vrij stil, iedereen genietend op zijn eigen manier. Lopen wij eerst nog aan het bosrand, worden wij later in het bosgebied boven de st jansberg geleid. Wat een rustige en romantische omgeving! Heuvelachtig maar wel op brede paden wandel je langs beekjes en bronnen. Voor mij is deze landschap heel nieuw, in dit gedeelte van Nederland ben ik nog nooit geweest. Heel anders, dan wat ik hier in Twente en Overijssel ben gewent. Glooiende heuvels staan in het groen. De zon bedoelt het goed vandaag, en het is genieten!
Vandaag is het tot rust komen. De bomen geven zuurstof en kracht. De bos beschermt tegen de harde en frisse wind, het is lente!
De weg eindigt aan een drukke straat en word vervolgens een fietspad precies op de scheiding van het Reichswald en het platte land. Je wandelt langs grenspalen, links D recht NL. Het laatste stuk, en dan bedoel ik meer dan 7 km, volgt een lange asfaltweg. Vrij druk en saai lopen, voordat je dan Gennep bereikt.
Van hier gaat onze bus naar Nijmegen, niet voordat wij een ijsje genoten hebben.
Deze tweede Etappe van vandaag is echt een aanrader. Je ziet de diversiteit van het land, je loopt beschut en waant je alleen op de wereld.
Ik moest vandaag langzaam wandelen, mijn voeten wilden niet zo als ik wilde. Het is moeilijk dit te doen, als je met een blessurevrije iemand loopt. Ik kan mij niet aanpassen en wil het niet verpesten. Als je een beslissing voor jezelf neemt, is dat geen probleem...maar voor een ander…?
Wie wil je iets bewijzen? Jezelf! Of toch de ander? Ondertussen verleg ik iedere keer een klein stukje mijn grenzen. Ik wilde de Pieterpad lopen. En dat heb ik gedaan, op mijn eigen manier, in wonderbare begripvolle gezelschap, wij zullen er nog lang van na kunnen genieten.

Hier kun je alle foto's van dit bericht bekijken.